Rodzinne podróżowanie, rodzinne czytanie
zdanie z recenzji zupełnie innej książki jak ulał pasuje do "o czasie i lodzie" andriego snaer magnasona: "jak to możliwe, że szóste wymieranie wywołuje co najwyżej nasze ziewnięcie?" ja też tak mam: czytam kolejne wyliczanki: jak szybko ogrzewa się planeta, z jaką prędkością wycinane są amazońskie lasy, jak szybko wymierają kolejne gatunki zwierząt, ile czasu... Czytaj dalej →
Nie wiedziałem wtedy jeszcze nic o Ikarze, lecz gdy się patrzyło ze wzgórza na tę rozciągającą się w dole równinę, aż kusiło, żeby rozpiąć na całą szerokość ręce, zatrzepotać nimi parę razy w powietrzu i wzbić się ponad nią, wyżej i wyżej, i zatoczywszy jedno, drugie koło ponad naszym domem, poszybować aż do Gór Pieprzowych... Czytaj dalej →
to były piękne czasy. świat był wciąż wielki i pełen tajemnic. na mapach było sporo białych plam, a ludzkość zapałała żądzą poznania i zrozumienia wszystkiego. 250 lat później świat jest maleńki, czas pędzi, wszystkie zjawiska ożywione i nieożywione zostały dogłębnie zbadane, a ludzkość zapałała żądzą samozagłady. alexander von humboldt jest postacią nieco zapomnianą. kiedy żył, ... Czytaj dalej →
kiedy przygotowywaliśmy się do wyjazdu na wyspy owcze, blog farerskie kadry był dla nas prawdziwą kopalnią informacji. tych praktycznych (rozkłady autobusów, mapki itp.), ale też mnóstwa ciekawostek historycznych i krajoznawczych. dobre teksty i równie dobre fotografie, co doceniam szczególnie, bo na niemal zawsze pochmurnych wyspach owczych naprawdę nie jest łatwo zrobić dobre zdjęcie. bardzo ucieszyłam... Czytaj dalej →
mam takie zboczenie ze studiów, że po skończonej książce czytam również bibliografię. dzięki temu przypadkiem natknęłam się na książkę claire nouvian pt. "otchłanie", która absolutnie zachwyciła mnie zarówno formą, jak i treścią. jest to trochę album, trochę książka popularnonaukowa, przedstawiająca fenomenalny świat morskich i oceanicznych głębin. kilkanaście rozdziałów zostało napisanych przez naukowców badających różne aspekty... Czytaj dalej →
mam taką przypadłość, że lubię odwiedzać miejsca związane z pisarzami, książkami, filmami albo muzykami. maciek do tej pory śmieje się, że kiedyś jechaliśmy w rumunii specjalnie do jakiejś zapadłej wioski tylko dlatego, że urodził się tam "jakiś pisarz" (nie jakiś, tylko emil cioran). w tangerze piliśmy marokańską miętową herbatę w cafe tingis, ulubionej kawiarni paula... Czytaj dalej →
ukochaną książką wszystkich małych borsuków był "babo". tak zbiorczo nazywamy zakamarkową serię o babo, bincie, lalo i ajszy. to niesamowite, jak z kilku najprostszych słów i uroczych ilustracji można stworzyć prawdziwą książkę przygodową dla niemowląt! oto mały babo i jego starsza siostra, ajsza, wyruszają na wycieczkę do lasu. towarzyszą im kura "ko-ko-ko" i pies "hau-hau".... Czytaj dalej →
miałam w życiu dwa ...
w ostatnim czasie ...
"Pewnego razu ...
Blog na WordPress.com. Autor motywu: Anders Noren.
Borsukowo 